♠The Last Werewolf♠ [Chapter 1]

♠Сүүлчийн Хүн-Чоно♠ 1р хэсэг

Бусад тосгодоос ялгараад байх юмгүй ч энэ тосгоны түүх хүн бүрийг айдас жихүүдэст автуулна. Зарим нэг нь үлгэр домог, хий хоосон зүйлээс өөр юу ч биш гэж боддог л юм. Гэхдээ худал яриа эсвэл бодит явдалын аль нь болохыг нүдээр харахаас нааш төсөөлөх хэцүү.

Тэргэл сартай шөнө ба Чоно… Харахаас ч нүд хальтрам цогцосуудаар дүүрсэн тосгон… Одоо ч бүр дасаж дээ. Заримдаа би боддог. Хэрвээ хэзээ нэг өдөр би тэдгээр чононуудтай тааралдвал яах болоо гэж. Үхэх болов уу эсвэл кинон дээр гардаг шиг ямар нэгэн ер бусын зүйл тохиолдох болвуу ? Яг л SpiderMan аалзанд хазуулж, Эдвард Белла-г цус сорогч болгож хувиргадаг шиг…

Ноён Жонн : Тэргэл сар тэнгэрт хөөрөх өдөр дөхөж байна. Хүүхдүүдийг аль болох тосгоноос гаргах хэрэггүй.

Аав : Бэлтгэлээ базайх хэрэгтэй гэж тосгоны иргэдэд сайн захиарай.

Ноён Жонн : Тэгэлгүй яахав. Аан тийм… Минжон Минсо 2т болгоомжтой бай гэж хэлээрэй. Ялангуяа Минсо ан хийх гэж ой руу их ордог. Сэрэмжтэй байхад илүүдэхгүй.

/Танилцуулга : Ноён Жонн бол манай тосгоны уурхайн дарга. Аавын маань хамгийн сайн найз/

Өглөөний цайгаа уучихаад андаа гарлаа. Би ан хийх дуртай. Нэг ёсны зугаагаа гаргадаг юм. Туулай агнах ямар хөгжилтэй гээч.

Лэе : Чи өнөөдөр юу агнах гэж байна ?

Би : Туулайнаас өөр зугаатай ан хаана байхав.

Лэе : Минсо !

Би : Яасан ?

Лэе : Чи надтай хамт энэ тосгоноос зугтаж чадах уу ?

Би : Гэнэт яагаад балай юм яриад байгаан. Энд ээж, аав, эгч минь байхад би яагаад явна гэж. Гэр бүл минь энд байхад.

Лэе : Зүгээр л би заримдаа боддог юм. Ямарч айдасгүй, хэн нэгнийг алдах мэдрэмжийг мэдрэхгүй газар амьдрах ямар байдаг бол гэж… Би айдаг, магадгүй тэргэл сартай шөнө дууссаны дараа чиний цогцосыг тосгоны эмнэлэгээс харахвий гэж

Би : …

Лэе : 3 жилийн өмнөх тэр тэргэл сартай шөнө ээжийгээ чононд бариулж нас барсны дараа чамайг л алдахгүй юм шүү гэж өөртөө амласан.

Би : Би хэзээ ч чамаас холдохгүй Жан Ишин !

/Танилцуулга : Жан Ишин бол миний нэг тал. Би түүнийг Лэе гэж дууддаг юм. Тэр дутууг минь нөхөж өгдөг юм шиг л санагддаг. Бид аль хэдийн нэг бүхэл болсон гэж би боддог. Учир нь Би түүнд хайртай, Тэр ч надад хайртай. Ихэвчлэн цагийг би түүнтэй хамт ан хийж өнгөрүүлдэг/

Тэнгэрийн хаяа ягаарч нар шингэх үед бид ангаа дуусгаж гэрийн зүг хөдөллөө. Ан хийх тал дээр бид ч их сайн хамтрагчид шүү. Түүнтэй хамт ан хийж байгаа тохиолдолд ихэвчлэн 3-4 туулай агнаж бас болоогүй хажуугаар нь нилээн хэдэн загас ч барьдаг юм. Харин ээж намайг ой руу оруулах тун дургүй. Болж л өгвөл гэртэй бай гэнэ. Харин энэ нь миний ан хийх тухайд биш Лэе-ээс хол байлгах санаатай байдгыг нь би мэддэг юм.

Би : Би ирлээ.

Аав : Оройтож байх чинь ?

Би : Би тэгэж бодохгүй байна. Дөнгөж л гэгээ тасарч байна ааваа !

Аав : За яахав. Суугаад хоолоо ид.

Би : Ээж, эгч 2 хааччихаав ?

Аав : Чи ямар Минжон, ээж 2ыгоо мэдэхгүй биш. Эмэгтэйчүүдийнхээ ажлыг л хийж яваа биз.

Би : Тэгвэл ойлгомжтой, зах орсон байх нь. Би харин дэлгүүр хоршоо гэхээс илүү аавыгаа дууриасан ан ав хийх дуртай бололтой.

Аав : *Чанга инээх* Тэр ч тийм шүү.

Би : Ноён Жонн та 2ын яриж байхыг сонссон. Үнэхээр тэр өдөр ойртож байгаа юм уу ?

Аав : Тиймээ. Нэг хэсэгтээ ой руу орох хэрэггүй

Би : Үхэхийг хүсээгүй л бол ой руу орно гэж үү

Аав : Сайн охин *духан дээр үнсэх* 

Би : Аан нээрээ ааваа, надад гадагшаа гарах хэрэг байна. Та намайг хүлээлгүй унтаж байгаарай.

Аав : Оройтоод хэрэггүй шүү гэж хэлээд шатаар өгсөн дээд давхарт байрлах өрөө рүүгээ орлоо.

Гадаа нар жарган бүрэнхий болж оройн сэрүү орж байлаа. Тэгсэн ч Лэетэй уулзана гээд амлачихсан байсан болохоор амлалтаа биелүүлэхийн тулд тосгоны захад байдаг ой руу оров. Энд тэндгүй шувууд жиргэн хөл доогуур хархнууд гүйлдэцгээнэ. Түүнийг хайн ийш тийш харан зогсож байтал бутны цаана нэг зүйл хөдлөх шиг болж айсандаа хамаг бие минь чичирж эхэллээ. Би айдасаа дарахыг оролдон гүнзгий амьсгал аван бут руу аажмаар дөхөж байтал

?: Ааа

Би : *эргэж харах* Хүн цочоочих юмаа *зүрхээ дарах*

Лэе: Бутны ар луу орсон нэг муу туулайнаас айгаад хаха. Уг нь туулайнууд л чам шиг анчин охиноос аймаар юм даа *жуумалзах*

Би: Би туулай гэж мэдээгүй -_-

Лэе: Уурлахаараа илүү хөөрхөн болчих юм аа

Би: Айн? *хацараа дарах*

Лэе: Аан юу ч биш дээ. За тэгээд яриад байгаарай

Би: Юуг?

Лэе: Хэзээ тэд хувирна гэж байна? *Шивнэх*

Би : Тэд гэж хэн ?

Лэе : Яагаав нөгөө тэргэл сартай шөнө гарч ирдэг муу залуус

Би: Аав хэлэхдээ тун удахгүй гэсэн

Лэе: Тийм байх нь ээ *сар луу ширтэн санаа алдах* Аавын чинь хэлсэнчлэн удахгүй бололтой

Гэнэт ширүүн бороо асгах үед бид 2 их удаан энд хий дэмий зүйл ярьж зогссоноо мэдэрлээ.

Лэе: Намайг дагаад яваарай *гүйх*

Тухгүй ч гэсэн түр борооноос хоргодож болохоор нэгэн агуй руу орлоо.

Лэе: Даарч байна уу? Дээгүүрх цамцаа тайлан надад нөмрүүллээ. Бид хоёрын хувцас тэр чигтээ авах юмгүй норсон байсан ч би түүнээс татгалзаж чадалгүй дуугүй л цамцыг нь аван нөмрөв. Лэе гадуурх цамцныхаа дотуур бариу нимгэн цамцтай байсан нь гэрэлтэж түүний нүцгэн цээжийг шууд харж байгаа мэт санагдав. Дэмий л уруулаа хазлан бороо хурдан намдахыг хүлээн арагш харж зогсоно… Гэнэт тэр бүсэлхийгээр минь тэврэн

Лэе: Чиний юу бодсоныг би мэднэ шүү гэж ёжтойхон хэлэнгээ намайг өөрлүүгээ татан харууллаа. Би чимээгүйхэн нүдээ аажмаар аних агшинд уруулд минь түүний уруул зөөлөн хүрэх мэдрэгдлээ. Энэ үе тийм ч удаан үргэлжилсэнгүй,тэр оршил үе хангалттай гэж үзсэн бололтой… Түүний хоёр гар цамцан дотуур дураараа тэнүүчилэн уруулыг минь улам л хүчтэй сорж үнсэнэ. Би ч зүгээр байсангүй түүний нойтон цамцыг урж тасдах шахам тайлан бүсийг нь удаанаар суллангаа хүзүүг нь шимж эхэллээ. Борооны дуслууд унах чимээ биднийг улам умартуулан яг л тэнгэрийн хаяагаар дүүлэн нисэж буй санагдана. Тэр тайлж дууссан гэсэн шиг хурдан гэгч нь намайг өргөн аажмаар шургуулж эхлэв. Би өөрийн мэдэлгүй орилон улам ихээр түүнийг хүснэ… Агуйн хаданд хурууны минь хээ үлдтэл алгадан шүдээ зуун тэвчинэ. Дахин шургуултал ертөнцийг умартсанаа мэдэн түүний үснээс нь зулгаан ориллоо.

Би : *амьсгаадан* Би чамд хайртай Жан Ишин !

Лэе : Би ч бас чамд хайртай Минсо ! Бүр ямар их хайртай гээч

Би : Намайг битгий орхиорой

Лэе : Ойлголоо. Одоо чамайг гэрт чинь хүргэж өгөх хэрэгтэй бололтой. Чи бүүр даарчихаж.

Нүүрэн дээр минь гэрэл тусаж, ойн захаас шувуудын жиргэх чимээ сонсогдон аль хэдийн өглөө болжээ гэмээр байлаа. Өөрийгөө зүүдлэж байна гэж бодсон ч тийм биш байв. Сэрээд хартал үнэхээр өглөө болчихож…  Яаж гэртээ ирснээ санахгүй юм. Лэед үүрүүлээд явж байхдаа л нойр минь хүрч байсныг санаж байна. Тэгээд л би унтчихсан бололтой. Цонхоор хартал өнөөдөр хөл хөдөлгөөн ихтэй байв. Тагтан дээрээ гарч ойр орчмыг ажиглангаа хүмүүсийн ярихыг сонсвол……. ТИЙМЭЭ ТЭР ӨДӨР ӨНӨӨДӨР ЮМ БАЙНА. ТЭРГЭЛ САР ТЭНГЭРТ БАДАМЛАХ ӨДӨР…… ДАХИАД Л ТОСГОН ЦУСАНД БУДАГДАХ НЬ ДЭЭ……

 

 

Дахиад нэг шинэ өгүүллэг эхлүүлчихлээ. Энэ өгүүллэгээ БэкЖи~Гэгээ тэйгээ хамтарч бичиж байгаа. Ямархуу болсныг нь мэдэхгүй юм. Сэтгэгдэл бич гэж албадахгүй :)) Зүгээр л дараачийн хэсгийг уншихыг хүсэж байгаа бол сэтгэгдэл бичээрэй. Аль болох хурдан оруулж байхыг бодноо. Мэдээж зав зайгаараа шүү дээ 😉